وقت آن است که دانش هزینه و بهره وری شرکت خود را نهادینه کنید

مدیریت دانش

برای هر سازمانی که بر ساخت و ساز متمرکز است – چه در طرف پیمانکار و چه از طرف مالک – دانش هزینه و بهره وری غیرقابل انکار برای موفقیت حیاتی است. وقتی همه چیز را از بین می برید، کنترل های پروژه همه در مورد تعیین انتظارات مناسب و اندازه گیری نتایج است. انجام این کار به خوبی مستلزم درک عوامل کلیدی هزینه و بهره وری است که نه تنها منجر به یک پروژه موفق می شود، بلکه به درس های آموخته شده نیز منجر می شود که می تواند در پروژه بعدی اعمال شود.

انتظارات = نتایج این وعده ساده هر تیمی است که مسئولیت تحویل پروژه موفق را دارد. انتظارات واقع بینانه را در قالب تخمین ها، پیش بینی ها، برنامه ها و برنامه های کاری تنظیم کنید و سپس پیشرفت را به گونه ای اندازه گیری کنید که در صورت نیاز امکان اصلاح سریع دوره را فراهم کند. در هر دو طرف این معادله، دانش کاربردی در مورد تأثیرات بر هزینه و بهره‌وری برای یک عملیات ساختمانی خاص می‌تواند تفاوت ایجاد کند.

CHOKEPOINT مدیریت دانش

برای اکثر شرکت‌ها، این دانش عمدتاً از سر بنیان‌گذاران شروع می‌شود که از طریق چندین سال تجربه به دست آمده است. در برخی مواقع، داشتن آن دانش محدود به افراد معدودی، به یک نقطه انسداد در رشد تبدیل می شود. حتی برای شرکت‌های بزرگ‌تر، سرعت واکنش سازمان به مسائل و همچنین تعداد پروژه‌هایی را که می‌توان بدون ریسک ناخواسته انجام داد را محدود می‌کند. موفق‌ترین شرکت‌ها آنهایی هستند که می‌دانند چگونه آن دانش را با یک سیستم مدیریت دانش مقیاس کنند.

بنابراین، اگر مشخص کردن دانش هزینه و بهره‌وری در یک سازمان برای موفقیت اساسی است، دقیقاً چگونه این کار را انجام می‌دهید؟ یک گزینه این است که افراد بیشتری را استخدام کنید که آن دانش را با خود به همراه داشته باشند، اما، البته، این کار زمان زیادی می برد، به طور قابل توجهی به سربار اضافه می کند، و همچنان سازمان را در برابر جابجایی کارکنان آسیب پذیر می کند.

گزینه دیگری نیز وجود دارد و آن این است که اقداماتی را انجام دهید تا اطمینان حاصل شود که دانش هزینه و بهره وری توسعه یافته در طول هر پروژه به دست آمده و در دسترس همه افراد سازمان قرار می گیرد. تجربه به دست آمده از هر پروژه طلای خالص است و شما در حال حاضر برای هر پروژه ای که تکمیل می کنید هزینه آن را پرداخت می کنید. اما در اکثر شرکت‌ها، این دانش تنها در سر افراد معدودی یا در بهترین حالت، در صفحات گسترده‌ای محبوس می‌ماند که به جز فردی که آنها را ایجاد کرده است، هیچ‌کس نمی‌فهمد.